DÜŞLERİMDİR DÖŞEĞİM
Aslında
bir yalnızlıklar şehridir kalbiniz
Bakmayın
koca apartmanların abartılı kahkahalarına
Beton
dört duvarların muhabbetinden aşk mı çıkar?
Kurtlar
aramızda yaşar aslında ve biz kuzuların sessizliği
Bir
çıt sesi duymayı bekleriz sokağa çıkmak için
Sokak
aydınlık
Sokak
karanlık
Bir
aydınlık artık
Bir
karanlık
Yüz
yıllık bir ev yıkılırken komşu evin hüznü
Küçük
bir ayrıntıdır şantiyeleşmiş yaşamımızda
Herkes
biraz otomatik kola makinesi
Ah
şimdi allı pullu bir balık geçse rüyalarımdan
Ormancının
kestiği ağaç için yastasın biliyorum
Bir
işçiyi daha işten atmışlar al işte sana sıradan bir gün
Oysa
güneş çakırkeyif, kış sarhoşu hatta
Biz
baharı bekliyorduk barbarları bekleyenler gibi oysa
Cemreler
düşüyordu bir bir
Çiçeklenen
bir erik ağacının mutluluğunu paylaşacaktım sizinle
Şimdiyse
yağmurun gözyaşı gibi sevinçsizim
Durduk
yere niye vurdular maviyi?
Kocaman
bir şemsiye istiyorum aslında hepimizi kötülerden koruyacak
Aşktan
şemsiye olur mu?
Bu
dünya çok sahici, benimse düşe ihtiyacım var!